بررسی تاریخ تشیع عراق در عصر امام کاظم (علیه الاسلام)

 

-رساله علمی سطح 3

-گروه علمی : تاریخ

-نام دانش پژوه : سید حسن آقائی

-استاد راهنما : دکتر محمد رضا جباری

-استاد مشاور : دکتر منصور داداش نژاد

-سال انتشار : 1393

-چکیده :

مذهب تشیع در گذر تاریخ مراحلی از تحول را گذرانده است و با و نشیبهای مختلف مراحل رشد شکوفایی را سیری کرده است حیثیت علمی الله و سیره عملی آن بزرگواران با توجه به شرایط و اقتضائات زمان خود مهم ترین عامل در توسعه مذهب تشیع به حساب میآید عصر امام کاظم (علیه السلام) بخشی مهم از تاریخ تشیع را در بر میگیرد به ویژه که مبانی فکری شیعه نیز در آن ،شرایط مشخص شده بود و طبعاً مرجعیت علمی ،امام توسعه فکر شیعی را در برداشت این پژوهش تاریخ تشیع عراق را در دوره امامت امام هفتم (ع) ۱۴۸ – ۱۸۳ در محدوده جغرافیایی عراق قرن دوم مورد بررسی قرار خواهد داد. برای دست یابی به شناخت نسبی شیعیان عراق در این عصره لازم است تا جغرافیای انسانی و پراکندگی شیعیان عراق و نیز مواضع سیاسی شیعیان مورد ارزیابی قرار گیرد. اگر چه در دوران اختناق خلافت عباسی که در این عصر مقارن شد با خلافت چهار تن از خلفای خونریز عباسی، شیعیان فرصتی برای اظهار مواضع سیاسی خود نیافتند و به تبعیت از امام خود به سکوت و تقیه و گاهی هم برخوردهای سلبی مواضع محتاطانه ای در عرصه سیاسی داشتند .

اما فعالیتهای علمی شیعیان با وجود مشکلات و مضایق قابل توجه است. در این ر کار دسته بندی همراه با کتابت احادیث در کتب و مجموعه های حدیثی رو به آغاز و انجام گرفتن بود، لذا آثار قابل توجهی از شیعیان بصورت دسته بندی و مبوب به تألیف رسیده است در این دوره به لحاظ فکری و اعتقادی نیز فرقه های مختلف شیعی در عراق حضور داشتند و تعاملات مثبت و منفی با امام و شیعیان امامی داشتند.

بنابراین حاصل بحث ما در این پژوهش تبیین و تحلیل مواضع شیعیان عرصه سیاسی علمی و اعتقادی خواهد بود.