-نویسنده : جلیل سالمی
-دانش پژوه رشته تاریخ تشیع
-گروه : تاریخ سطح سه
-منتشر شده : فصلنامه شماره 6 اسلام پژوهان
-سال انتشار : 1397
چکیده :
یکی از نقاطی که مذهب شیعه بدان جا رسوخ کرد و در ضمیر و اندیشه مردمان آن جای گرفت، بغداد است. سابقه حضور شیعیان در عراق به زمانی برمی‌گردد که برخی از یاران علی در سپاه مدینه برای فتوحات، عازم عراق شدند. با استقرار حکومت امام علی(ع) و امام حسن(ع) در کوفه، تفکر شیعه، به بیشتر مناطق این سرزمین و ازجمله بغداد نفوذ کرد. از زمان امام جعفر صادق(ع) به بعد بیشتر ائمه معصومین ازجمله امام هفتم و امام نهم چندی در آن شهر توقف کرده و سرانجام در همان شهر امام کاظم(ع) و امام جواد(ع) به شهادت رسیدند. نحوه مدیریت شیعیان در بغداد به طورعمده به‌وسیله وکلای ائمه صورت می‌گرفت. در زمان غیبت صغری، نواب اربعه که مرجع عموم شیعیان بودند در بغداد زندگی می‌کردند و از امور سیاسی، اقتصادی و دینی آنان غافل نبودند. دانشمندان و رجال شیعه نیز از آغاز بنای بغداد در این شهر رفت‌وآمد و یا توقف کردند و به تبلیغ و هدایت سیاسی و فکری شیعیان می‌پرداختند.
- برچسب ها : امام زمان (عج), امامان, امامان شیعه, بغداد, حضرت مهدی (عج), شیعه, عراق, نواب اربعه
- دسته ها : مقالات سال 1397, مقالات گروه تاریخ