-نویسنده : مجتبی قاسمی
-دانش آموخته رشته تاریخ اسلام
-گروه : تاریخ سطح دو
-منتشر شده : فصلنامه شماره 4 اسلام پژوهان
-سال انتشار : 1395
-چکیده :
بررسی تاریخ اجتماعی پیروان یک مذهب یا حکومت برخاسته از آن مذهب، توجه همهجانبه به زندگی و نکتههای ریز دخیل در فرآیند شکلگیری تاریخ آنان، ازجمله نمادهای اجتماعی را طلب مینماید. نمادها از مؤلفههای تأثیرگذار بر تاریخ اجتماعی است که از عوامل گوناگون تأثیر میپذیرد.
بحث و مطالعه در مورد تاریخ اجتماعی شیعیان نیز از این قاعده مستثنا نیست این نوشته به برخی از نمادهای زبانی در تاریخ اجتماعی شیعیان در دوره حکومت صفویه اشاره دارد. این نوشتار به مواردی از چگونگی عملکرد و رفتار شیعیان پرداخته که در آن عصر به شیعیان اختصاص داشته است و از باورها و اعتقادات آنان حکایت دارد، به این گونه که با مشاهده این رفتار میتوان باورها و عملکردهای شیعی را تشخیص داد. از این رفتار میتوان به اذان، اعلام برائت از مخالفان ائمه، قصه گویی، منقبت خوانی، نقش سکهها، کاشیکاریها و فلزکاریها اشاره کرد که هر کدام از این نمادها اشاره به رفتار و منش مردم آن دوران و میزان علاقه و روش ابراز آن دارد و اینکه آیا این روش دچار نقص و عیبی بوده و تا به چه اندازه توانسته تشیع را بر دل مردم رسوخ بدهد. سنبل سازی و نشان برای یک مذهب در روشهای گوناگون ازجمله شعر و منقبت و یا در وادی نقوش در کاشی و فلز و اینکه در قهوهخانهها و مجالس ذکر منقبت و مصائب کربلا باشد، این نشانگر میزان ارادت شاهان و مردم به ائمه اطهار و مذهب شیعه است.
- برچسب ها : صفویه, منقبت, نماد, نماد های زبانی
- دسته ها : مقالات سال 1395, مقالات گروه تاریخ