بررسی مفهوم و مصادیق سنت اجل امت ها از دیدگاه قرآن و تاریخ

-رساله علمی سطح 3

-گروه علمی : تاریخ

-نام دانش پژوه : علی محقق اصفیایی

-استاد راهنما : حجت الاسلام و المسلمین دکتر جواد سلیمانی

-استاد مشاور : دکتر حسین دانش کیا

-سال انتشار : 1396

چکیده :

قانون مندی عالم از اصولی است که با دقت در نظامات اجتماعی و مطالعه قرآن مجید و دیگر کتب آسمانی به روشنی ثابت میشود قرآن مبین وجود قوانینی را در جامعه و تاریخ مطرح می کند و از آنها با عنوان سنت یاد می فرماید. از سنن الهی که قرآن مجید به آنها اشاره دارد سنت (اجل امت ها) می باشد که تجربه تاریخی نیز آن را اثبات میکند یعنی همان گونه که عمر هر انسانی آغاز و انجامی دارد جوامع نیز عمر داشته و پس از پایان یافتن عمرشان به مرگ مبتلا میشوند و یا دچار عذاب الهی و هلاکت میگردند ما در این نوشتار با روش تحلیلی توصیفی به دنبال بررسی مفهوم و مصادیق سنت اجل امتها از دیدگاه قرآن و تاریخ میباشیم.

در قرآن کریم «سنت» به همان معنای لغوی آن یعنی سیره و راه و روش مستمر و جاری استعمال شده است اجل به معنای پایان مدت است و به دو نوع حتمی و معلق تقسیم میشود. لفظ اجل در قرآن در هر دو معنا استعمال شده است و برای فهم دقیق معنای آن باید به سیاق آیات و قراین موجود در آنها توجه کرد امت به معانی مختلفی آمده که یکی از آنها مجموعه ای از افراد است که دارای نظام سیاسی خاصی می باشند و احتیاجات اقتصادی و اجتماعی و امنیتی شان را حول پیوندهایی که با یکدیگر دارند مرتفع می کنند.

سنت اجل، انواع گوناگونی دارد که گاهی به صورت استیصال یا همان نابودی همه افراد امت اتفاق افتاده است؛ مانند اجل قوم لوط و قوم ثمود و گاهی به صورت از هم گسیختن نظامات و پیوندها و گاهی به صورت زوال سلطه و اقتدار امت بروز پیدا میکند؛ مانند اجل قوم بنی اسراییل محدوده سریان سنت ،اجل شامل همه امتها می باشد.