تطبیق علاقه اجتماعی از منظر روان شناسی فردی و منابع اسلامی

-چکیده :

پژوهش حاضر به منظور تطبیق علاقه اجتماعی از منظر روانشناسی فردی و منابع اسلامی انجام شده است. روش پژوهش مورد نظر توصیفی – تحلیلی می باشد که از روش کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده و پس از طبقه بندی اطلاعات مورد تجزیه تحلیل و تطبیق قرار گرفته است. علاقه اجتماعی یکی

از مهمترین مفاهیم نظریه آدلر در روانشناسی فردی است که نوعی احساس مشترک با دیگران نوعی تعلق و پیوستگی با اجتماع تعریف می.شود مؤلفه های آن جمع گرایی، روابط اجتماعی سازنده، دگردوستی، ملاحظه و احترام دیگران، مفید بودن برای دیگران، خدمت به جامعه، مهرورزی، همدلی، تعاون و همکاری، مساوات و برابری می باشد. علاقه اجتماعی با مفاهیمی چون محبت، رحمت، مودت، الفت، احسان، ایثار، اخوت و سایر مفاهیم نوع دوستی مطرح شده در دین اسلام قرابت بسیار دارد بنابراین منابع اسلامی علاقه اجتماعی را نوعی تعلق خاطر نسبت به اجتماع و دیگران بر مبنای رابطه ای، حسنه سرشار از محبت، رحمت، مودت و الفت با اجتناب از خودخواهی و گرایش به احسان و ایثارگری و ایجاد روحیه برادری تعریف میکند که مؤلفه‌های چون جمع‌گرایی، روابط اجتماعی سازنده، مهروزی نامشروط، دگردوستی، خیر بودن برای مردم، تساوی احترام به حقوق دیگران، حمایتهای اجتماعی، تعاون و همکاری را برای آن می دارد روانشناسی فردی خاستگاه علاقه اجتماعی را فطرت انسان میداند که از بدو تولد با انسان است. ولی باید در بستر خانواده مدرسه و وظایف و قوانین اجتماعی پرورش یابد. منابع اسلامی نیز انسان را مدني الطبع میداند که البته باید توسط خانواده مدرسه دوستان مناسک و آیین اسلامی و وظایف و قوانین اجتماعی پرورش یابد موانع علاقه اجتماعی از منظر روانشناسی ،فردی عقده حقارت، عقده برتری و گرایش های محافظ میباشد از آن منظر ،راهکارها گاه در فضای درمانی در رابطه ای مثبت بین درمانگر و مراجع و گاه به صورت کلی با اصلاح سبک زندگی تبیین می.شود اصلاح سبک زندگی با بینش افزایی و تلاش افراد در مسیر اجتناب از خودخواهی و گرایش به دگر خواهی و اصلاح منش،ها انفعالات و احساسات فردی محقق می شود منابع اسلامی نیز موانع علاقه اجتماعی را حقارت نفس من هانت عليه نفسه حب ذات و خودخواهی و گرایش های محافظ داند و راهکارهای چون بینش افزایی تشویق به اجتناب از خودخواهی و گرایش به دگر خواهی و در نهایت کسب فضایلی اخلاقی و اجتناب از رذایل اخلاقی را در ایجاد و افزایش علاقه اجتماعی سفارش می نماید. بنابراین مفهوم و مؤلفه و البته مفاهیم مرتبط با علاقه اجتماعی و همچنین خاستگاه و موانع و راهکارهای علاقه اجتماعی آدار قابل استخراج و استنباط از منابع اسلامی است که در بسیاری از این موارد با معارف اسلامی تطابق دارد