-نویسنده : حجت الاسلام مصطفی صادقی
-استاد موسسه آموزش عالی حوزوی امام رضا علیه السلام
-عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
-گروه : تاریخ
-منتشر شده : پژوهشنامه اخلاق (دانشگاه معارف)
-سال انتشار : ۱۴۰0
-چکیده :
برای دروغ استثائاتی مانند حفظ جان و آشتی شمردهاند. در کنار آن مستثنیات، از توریه نیز به عنوان راهی برای فرار از دروغ یاد میشود و به روایاتی از پیامبر| و ائمه^ استناد میکنند که بخشی از این روایات، سیره عملی آن بزرگواران است. مقاله حاضر با رویکرد تاریخی ـ حدیثی ضمن تلاش برای استقرای این روایات، به بررسی اعتبار منابع و متن آنها میپردازد تا به این پرسش پاسخ دهد که: سیره عملی پیامبر| و ائمه^ در این باره چگونه بوده است؟ نتیجهای که از این بررسی به دست میآید آن است که از مجموع 22 روایتی که بدان دست یافتیم، برخی به لحاظ منبع و سند قابل اعتماد و انتساب به معصوم نیست و برخی دیگر مصداق توریه به شمار نمیرود؛ فارغ از اینکه سخنی صریح و بدون پنهانکاری است یا در ردیف دیگر مجوزهای شرعی مانند تقیه یا تاکتیک جنگی قرار میگیرد.