شواهد و مستندات تاریخی، حکایت از آن دارند که از دوران امامت امام صادق (ع) به این سو، برخی از اصحاب و یاران امامان شیعه (ع) به عنوان نمایندگان یا وکلای آنان، در مناطق و نواحی مختلف شیعه نشین وظایف خاصی را انجام می دادند . از اینرو، می توان امام صادق (ع) را مؤسس تشکیالتی قلمداد کرد که بعدها توانست نقش بسیار مهمی را در جامعه شیعی عصر ائمه (ع) ایفا نماید . نقشی که در عصر غیبت صغری، به اوج اهمیت و گسترش رسید.