تلاطم نظام هستی بر شهادت امام حسین (ع)

-نویسنده : دکتر محمد رضا جباری

-استاد موسسه آموزش عالی حوزوی امام رضا (ع)

-گروه : تاریخ

-منتشر شده : مجله معرفت

-سال انتشار : ۱۳۸2

-فایل مقاله

-چکیده :

حادثه عاشورا را با توجه به ماهیت و اهداف و پیامدهایش، می توان عظیم ترین واقعه در نظام هستی برآورد کرد، این بدان روست که قهرمان و شخصیت حادثه، شخصیتی همچون حسین بن علی علیه السلام ؛ برترین هدف آن، حفظ اصالت برترین ادیان، و مهم ترین پیامد آن بقای اسلام است. چنین حادثه ای با این ویژگی ها از عصر آدم علیه السلام تا بعثت حضرت خاتم صلی الله علیه و آله سابقه نداشته است؛ اسلام که با بعثت نبی گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در عرصه هستی رخ نمود، در بقایش ریزه خوار خوان قیام حسینی است. برای بررسی ابعاد عظمت این قیام، مسیرهای متفاوتی را می توان پیمود. اما آنچه اکنون در صدد آنیم، نگاهی است به گزارش های مربوط به گریه نظام هستی بر شهادت اباعبدالله الحسین علیه السلام ، به ویژه گریه آسمان. این گزارش ها، گوشه ای از گزارش هایی هستند که بر مجموعه ای از تحوّلات و رخدادهای عجیب پس از شهادت امام حسین علیه السلام دلالت دارند. این روایات را هم در منابع روایی و تاریخی شیعه و هم اهل سنّت می توان یافت. تعدادی از این خوارق عادات و امور شگفت توسط برخی از امامان شیعه علیهم السلام ، همچون امیرالمؤمنین علیه السلام ، امام حسن مجتبی علیه السلام ، امام سجّاد علیه السلام ، امام باقر علیه السلام ، امام صادق علیه السلام ، امام رضا علیه السلام ، امام جواد علیه السلام و امام عصر علیه السلام نقل شده، و تعدادی نیز از سوی برخی از اصحاب آنان همچون ابوذر، میثم تمّار، ابن عباس و ام سلمه گزارش شده اند. در روایات اهل سنّت نیز تعداد زیادی روایت به چشم می خورند که به رجال ناقل حدیث منتهی می شوند و بعضی از این روایات نیز منقول از سوی برخی بزرگان و ائمّه اهل سنّت هستند. روایاتی نیز به صورت مرسل نقل شده و برخی از مؤلّفان اهل سنّت نیز بدون اشاره به سند، به نفس حوادث اشاره کرده اند. جالب آن که گاه بعضی از خوارق عادات، منقول از برخی سران حکومتی یا وابستگان و مأموران آن هاست.