نقش تربیتی زن در خانواده و جامعه برگرفته از آموزه های رضوی (ع)

-نویسنده : مرتضی نگاری

-دانش پژوه سطح دو تاریخ اسلام

-گروه : تاریخ

-منتشر شده در فصلنامه شماره 13 اسلام پژوهان

-سال انتشار : 1398

-فایل اصل مقاله

-چکیده :

همه آنانی که با فرهنگ اسلامی آشنایی دارند، می‏دانند که در این فرهنگ یکی از مقدّس ترین و محبوب ترین بناها، بنیان خانواده است و خانواده گریزی و یا سست کردن نهاد خانواده از زشت ترین کارها دانسته می‏شود.
در بعضی از ادیان و مکاتب دیگر دنیا شاید تجرّد و ترک ازدواج نشانه فضیلت باشد، آن چنان که در مسیحیّت برای مردان و زنان راهبه چنین شرایطی را نیکو می‏شمارند ولی ما در اسلام کمتر عملی را میشناسیم که در آثار و برکات دنیوی و پاداش و ثواب اخروی به پایه ازدواج برسد. ازدواج سنّت رسول خدا(ص) و نصف دین انسان و وسیله پاک زیستن و پاک با خدا ملاقات کردن است.
در همین رابطه از امام رضا(ع) روایت شده: «عَن أبی الحَسَن(ع)، قالَ: جاءَ رجلٌ إلی أبو جعفر(ع)، فقال أبو جعفر(ع): هَل لَکَ مِن زوجة؟ قال: لا، ثُمَّ قالَ أبو جعفر(ع): رَکعَتین یُصَلِّیهما رَجَلٌ مُتزَوِّجً أفضلُ مِن رجلٍ یَقومُ لیلَه و یَصومُ نهارَه أعزَبُ.»
تسریع در تشکیل خانواده آثار ارزشمندی دارد، که از جمله آنها:
1. سلامت روحی و روانی دختران و پسران و جلوگیرس از فشار‏های عصبی و روانی؛
2. حفظ سلامت اخلاقی جوانان و در نهایت سلامت اخلاقی جامعه؛
3. پایان بخشیدن به دغدغه‏ های والدین نسبت به سرنوشت و آینده جوانانشان.