-رساله علمی سطح 3
-گروه علمی : کلام اسلامی
-نام دانش پژوه : سید محمد صدرا موحد ابطحی
-استاد راهنما : حجت الاسلام و المسلمین دکتر مهدی زندیه
-استاد مشاور : آیت الله سید علی حسینی میلانی
-سال انتشار : 1397
-چکیده :
یکی از اصول اعتقادات شیعه امامیه که از اصول مذهب اینان نیز به شمار می رود اصل امامت است. مطابق این اصل پس از رحلت پیامبر گرامی اسلام (ص) امیرالمؤمنين على (ع) تنها فردى است که شایستگی خلافت و جانشینی آن حضرت را دارد امامیه برای اثبات ادعای خود به ادله متعددی استناد میکنند که این ادله در کتب کلامی شیعه اثناعشریه به تفصیل آمده است. مولوی عبدالعزیز دهلوی از علمای بزرگ هند ، تحت تاثیر مکتب ابن تیمیه در باب هفتم از کتاب تحفه اثناعشریه هفت آیه و دوازده حدیث معروفی که شیعیان در اثبات امامت امیرالمؤمنين عليه السلام به آن استدلال می کنند مطرح میکند . او در بخش آیات از آیات (ولایت، تظهیر مودت ،مباهله ، انذار مسئولون و سابقون نام برده و در هر آیه سعی می کند ابتدا با مطرح کردن اقوال مختلف برای شأن نزول هر آیه و طرح شبهات در ادله شیعه در نزول آن آیه در شأن امیرالمؤمنین نظر شیعه را در نزول آیه مورد بحث در شأن آن حضرت رد نماید.
مرحوم علامه میرحامد حسين هندی در بخش اول کتاب عبقات الانوار، دیدگاهها و نظرات دهلوی در این آیات را نقد میکنند ما در این تحقیق برآنیم ابتدا آیات مورد بحث در کتاب تحفه اثنا عشریه و دیدگاههای مولوی عبدالعزیز دهلوی را طرح کرده، آنگاه با استفاده از منابع تفسیری و روانی اهل سنت نقدهای وارده بر آن را با نظر و تأکید بر آراء علامه میر حامد حسین در کتاب شریف وعبقات الانواره آورده و ثابت کنیم که مصداق این آیات منحصر در وجود مقدس امیرالمؤمنین است.
- برچسب ها : آیات امامت, تحفه اثنا عشریه, دهلوی, عبقات الانوار, علامه میرحامد حسین, مصداق شناسی