-نویسنده : صالح ویسی
-دانش آموخته موسسه آموزش عالی حوزوی امام رضا (ع)
-گروه : تاریخ ، رشته تاریخ اهل بیت (ع) سطح ۳
-منتشر شده : فصلنامه شماره 9 اسلام پژوهان
-سال انتشار : 1397
-چکیده :
عصر امامت امام‌جواد (ع) همزمان با دو خلیفه‌عباسى (مأمون و معتصم) بود. در این دوره به علت ایجاد علاقه شخصى مأمون به علوم و با ایجاد «بیتالحکمه»، بحث و مناظرات‌علمى گسترش بیشترى یافت. از طرفى شاهد گسترش فرقههاى مختلف از جمله: معتزله، زندیقان، غالیان و اهل حدیث هستیم و از طرفى، فرقههاىفقهى جدید اهل‌سنت یعنى شافعى و حنبلى ظهور یافتند. در این اوضاع که انواع فرقههاى گوناگون گسترش یافته‌بودند، راهبردهاى‌سیاسی- اجتماعی امام‌جواد (ع) و برخورد ایشان با این جریانهاى فکرى، و در نهایت تداوم و گسترش تشیع از جمله موضوعات مهم در این عصر است. در این‌مقاله، سعى‌شده که عوامل گسترش تشیع که رابطه مستقیم با سیره امام‌جواد (ع) دارد بررسى و راهبردهاى مدیریتی اجتماعی ایشان تبیین شود. این مقاله به روش توصیفى- تحلیلى و با تکیه بر منابع اصلى، گسترش تشیع در سیره امام‌جواد (ع) را بررسی می‌کند.