از جمله مفاهیمی که در عصر حاضر دچار تنوع برداشت و بعضی از انحرافات شده است بدعت و سنت است که لازم است معانی و انواع آن از منابع اصلی شرع قرآن و روایات بررسی شود. از این رو ضرورت دارد که بدعت و سنت در قرآن و روایات گونه شناسی شود. این تحقیق با روش توصیفی و تحلیلی به گونه شناسی سنت و بدعت با محوریت نهج البلاغه، بحارالانوار، اصول کافی و غیره مراجعه شده است. با مراجعه به قرآن این گونه استفاده میشود که سنت در قرآن حول دو محور یعنی سنتهای الهی و بشری است. روایات سنت را منحصر در قول فعل و تقریر معصومین میدانند. بدعتها در قرآن به اعمال عده ای اطلاق شده است که کلام خداوند را تحریف و یا تبدیل مینمایند و یا رهبانیتی ابداع میکنند. بدعت در روایات به اموری که مخالف فعل قول و تقریر معصومین و خارج از قواعد کلی شرع است اطلاق شده است. این تحقیق با روش توصیفی و تحلیلی به پژوهش گونهشناسی سنت و بدعت با محوریت قرآن و روایات پرداخته است.